Mijn persoonlijke verhaal
Nadat ik m'n leven lang heb rond gelopen met de meest uiteenlopende chronische klachten ontdekte ik na een lange gezondheidsreis wat er nodig was om te helen en om weer mezelf te kunnen zijn. Dit is mijn verhaal.
Leestijd: 10 minuten
Al vanaf mijn allereerste momenten hier op Aarde heb ik last gehad van veel fysieke en mentale gezondheidsklachten. Vage en soms hele onduidelijke klachten. Klachten waar mijn ouders maar ook artsen geen raad mee wisten. Ik ging uiteindelijk een redelijke normale jeugd door, met jaren dat het heel goed ging, en soms weer even wat minder. Toen ik op mijn 24e heel ziek werd, en op bed belandde, wist ik dat er iets goed mis was. Vanaf toen begon mijn reis naar binnen.
Mijn jeugd
Ik was tijdens mijn vroegste jaren een opgewekt en positief ingesteld kind. Ik had een normale jeugd; ik speelde veel buiten met vrienden en deed aan sport. Wel was ik een hele rustige en verlegen jongen, die soms wat naar binnen gekeerd was. Maar over het algemeen leefde ik het leven van veel kinderen in mijn tijd.
Wel heb ik altijd, al sinds mijn geboorte, last gehad van veel fysieke en ook mentale klachten. Vage onverklaarbare klachten, waar m’n ouders en artsen ook geen raad mee wisten. Tijdens mijn jeugd had ik regelmatig last van klachten zoals vermoeidheid, (buik)pijn, onrust, paniekaanvallen, uitslag, oogontstekingen, oorontstekingen... Klachten die zich veelal uiten als een soort van allergie, maar ook weer net geen echte allergie waren. Soms staken ze op en soms was het ook zomaar weer weg.
Een paar dagen nadat ik geboren was had ik al last van m’n eerste (allergische) klacht: uitslag in m’n gezicht en hals en nek. Er werd al vrij snel vastgesteld dat ik een koe-eiwitallergie had. M’n moeder veranderde mijn dieet en binnen 2 dagen waren al m’n klachten weer weg.
Daarna ontdekte m’n moeder dat ik ook gevoelig was voor andere voedingsmiddelen en kwamen we erachter dat ik een ernstige pinda-allergie had. In de loop der jaren kreeg ik ook astma en een overgevoeligheid voor (huis)dieren, stof en pollen.
Notities over m'n eerste allergische klachten, een paar dagen na mijn geboorte.
M’n moeder was er druk mee om uit te zoeken wat er precies met mij gebeurde. Naast deze allergieën kreeg ik ook last van klachten die niet verklaard konden worden. Door de jaren heen kreeg ik bijvoorbeeld enorm vaak last van mijn buik, had ik onverklaarbare spierpijnen, was ik vaak snel vermoeid, overspannen, overprikkeld, angstig en ik zonderde me vaak al snel af om mezelf voor deze onrust in mijn lichaam te beschermen.
In m’n hoofd gebeurde het meeste. Ik was zo snel overprikkeld. Daardoor voelde hele kleine dingen soms als enorme obstakels. Het leek alsof ik het leven, net zoals in een videogame, op het allermoeilijkste level speelde. Er zijn jaren geweest dat ik me vaak ziek moest melden op school omdat ik me zo paniekerig voelde en veel (buik)pijn had. Er waren gelukkig ook jaren dat het iets beter ging en dat de klachten een beetje gedempt waren.
Tijdens mijn jeugd ben ik naar tientallen artsen en therapeuten geweest om een antwoord te vinden op al deze overgevoeligheden maar daar kwam nooit echt een verlossend antwoord uit. Ik kreeg vaak als antwoord ''het is gewoon stress'' of ''rust wat uit''. Of ze zeiden simpelweg dat ze het niet wisten. Ik voelde me daardoor erg teleurgesteld, en vaak ook niet gezien. Ik voelde dat er wel iets aan de hand was met mijn lichaam, maar kon er (zeker in m'n jeugd) zelf nog geen vinger op leggen.
M'n klachten waren het ene jaar ook erger dan het andere jaar, maar over het algemeen was er wel nog mee te leven.
Ik was ook niet anders gewend... Dit was mijn normaal geworden, besefte ik pas op veel latere leeftijd.
Even een sprong vooruit in de tijd
Toen ik ging studeren zat ik in een goeie periode en had ik voor mijn gevoel weinig hinder van mijn klachten. Ik voelde me goed, ik deed m’n ding en genoot met volle teugen. Maar aan het einde van mijn studie (eind 2015) was m’n lichaam er opeens helemaal klaar mee. M’n lichaam was op, ik kon niks meer, ik voelde me leeg en kon alleen maar op bed of op de bank liggen.
Opeens is eigenlijk ook niet het goede woord, want als ik eerder de signalen van m’n lichaam had weten op te pikken dan liet hij al heel wat jaren weten dat het niet goed ging.
Noodgedwongen zat ik thuis. Compleet verward, vermoeid, vol met pijn en heel veel donkerheid. Op dat moment dacht ik dat ik met wat rust er vanzelf wel weer bovenop zou komen. Maar toen ik een half jaar later nog steeds nauwelijks kon functioneren zakte die hoop wel wat weg.
M’n klachten waren zo extreem dat ik me soms afvroeg of ik de volgende dag wel ging halen. Ik was extreem vermoeid (CVS), super sensitief (kon niet tegen veel licht of veel geluid), ik had pijn (fibromyalgie, buikpijn/PDS en periodes met extreme hoofdpijnen), hartkloppingen (alsof m’n hart uit m’n borst bonsde), ik was vaak duizelig of had hele erge brainfog (hersenmist). Ook had ik last van ontstekingen en m’n astma speelde regelmatig weer op. Ik leefde in een soort van waas van continue onrust: in pure overlevingsmodus.
Daarnaast voelde het alsof mijn lichaam en ziel volledig van elkaar gescheiden waren. Ik weet nog dat ik dat zo op die manier uitlegde aan mijn huisgenoot. Ik wist toen nog niet eens wat een ziel precies was, maar zo voelde het wel. Alsof ze buiten elkaar leefden of van elkaar gescheiden waren.
Ik weet ook nog dat ik in het begin van mijn ziekteproces volledig emotieloos aan het wandelen was. Ik kon werkelijk niks meer voelen in mijn lichaam, alsof alle emotie volledig uit me was gehaald. Ik voelde me een echte zombie. Dit waren wel de zwaarste momenten in mijn ziekteperiode.
Het enige wat me overeind hield in die tijd was ''hoop''. Bijna elke dag zei ik tegen mezelf: ''misschien is het morgen beter'' of ''we komen er wel achter wat er aan de hand is'' of ''je kan het, geef niet op, nog even volhouden''. Dat hield me overeind. Ook had ik altijd wel het gevoel dat dit niet normaal was. Dat ik me niet zo hoorde te voelen en dat er iets aan de hand was met mijn lichaam.
Ik voelde me ook erg onbegrepen in deze tijd. Niemand leek echt te begrijpen waar ik doorheen ging, wat ik ook vertelde. Ik ging op een gegeven moment ook naar de huisarts (alhoewel ik daar toen al geen hoge pet van op had). Ze luisterde naar m'n klachten en vertelde me dat ik maar meer moest gaan uitrusten en misschien met een psycholoog moest gaan praten. Gelijk wist ik: hier heb ik niks aan. Vanaf toen besefte ik dat ik het zelf moest gaan uitzoeken.
Ik besloot vrij snel daarna om in ieder geval alles waarmee ik m'n klachten enigszins probeerde te dempen niet meer te gebruiken. Soms gebruikte ik bachbloesems of kalmeringsmiddelen. Maar ik wilde daar van af, anders kon ik nooit verstaan wat m'n lichaam me probeerde te vertellen.
En naarmate ik steeds wat beter ging luisteren naar m’n lichaam begon ik een patroon te herkennen.
En dat patroon had met mijn voeding te maken. Al langer had ik het gevoel dat mijn voeding weleens veel invloed op me zou kunnen hebben. Dat ik me daardoor zo slecht voelde.
Op een dag voelde ik me best wel goed en ging ik uiteten met een vriend. Ik bestelde wat ik normaal altijd zou eten en zei tegen mezelf ‘’als je je morgen slecht voelt dan heeft het toch echt met voeding te maken’’. Ik werd de volgende ochtend wakker en het voelde alsof ik door een vrachtwagen overreden was.
Toen begon de reis. Ik ontdekte in de weken en maanden daarna hoeveel impact voeding op me had en ben daar veel grote veranderingen in gaan maken. Ik kwam er eerst achter dat alcohol een grote boosdoener was, dat brood (gluten of tarwe) me onrustig maakte en dat bewerkt voedsel me intens vermoeid maakte. Na een tijdje testen besloot ik van de een op de andere dag om volledig biologisch en onbewerkt te gaan eten. En dat effect was gelijk voelbaar. Gelijk vanaf de eerste paar dagen dat ik anders at, was ik helderder in m’n hoofd, veel rustiger, m’n hartkloppingen waren verdwenen en kreeg ik opeens een stuk meer energie.
Wel had ik last van nog wat vage klachten (duizeligheid, soms wat onrust, jeuk). Na een tijdje ontdekte ik, samen met een natuurarts, dat ik last had van een histamine-intolerantie (wat later werd bijgesteld naar MCAS). Zo viel het eerste grote puzzelstukje op z’n plek.
Als ik eraan terugdenk was dat moment, die verandering qua histamine, een van de grootste omslagpunten in m’n leven. En ook een van de mooiste momenten in mijn leven. Ik weet nog dat ik door de stad liep en dat opeens alles stil was. Alles was zo helder en kwam zo kalm over. De energie, de helderheid, de rust, kalmte en sereniteit die ik toen ervaarde was bijna surrealistisch. Het was iets wat ik nooit eerder zo ervaren had. De verandering qua voeding, die ik volledig op mijzelf had aangepast (biologisch, onbewerkt én laag in histamine), had duidelijk veel effect op me en ik wist gelijk: dit is de juiste weg.
De eerste maanden waren ook enorm wennen voor mijn lichaam merkte ik. Ik had het gevoel dat mijn lichaam automatisch nog op dingen en situaties wilde reageren maar dat dat helemaal niet meer gebeurde. In de supermarkt gaf m'n lichaam het gevoel te willen reageren op de drukte. Het voelde alsof hij de alarmbellen weer af wilde laten gaan. Maar er gebeurde niks... En in sociale interacties was ik opeens direct, assertief en sprak ik uit wat ik echt wilde zeggen. Zelfs dat ik schrok van wat ik zei tegen anderen. Dat was heel gek maar gelukkig ook de bevestiging dat ik op het goeie pad zat.
Helaas was het hier nog niet mee gedaan. Wat ik nog niet besefte was dat dit pas het begin van mijn reis was, niet het einde. Ik dacht dat ik er na een paar maanden wel overheen zou zijn en weer terug naar mijn oude leven kon. Maar na een jaar was mijn histamine-intolerantie/MCAS nog steeds hevig aanwezig. Ik moest mezelf nog steeds aan een strict dieet houden, en heel rustig aandoen, om me goed te blijven voelen.
Na vele jaren onderzoek kwam ik erachter dat er dieperliggende oorzaken achter mijn klachten zitten en ontdekte ik ook hoeveel meer er eigenlijk achter echte gezondheid zit. Er ging een hele wereld voor me open toen ik dit allemaal ontdekte. Dit zijn een aantal van de dingen die ik ben tegengekomen:
- Darmflora disbalans & lekkende darm: uit onderzoek bleek dat in m’n darmflora zaten nog nauwelijks goede bacteriestammen zaten. Daarnaast ontdekte ik dat m’n darmen beschadigd waren (lekkende darm). Dit zorgt o.a. voor slechte nutriëntenabsorptie, recirculatie van afvalstoffen (omdat de afvalstoffen door de darmwand konden treden) en veel ongemak.
- Methylatie-problemen: uit een DNA-onderzoek bleek o.a. dat ik veel MTHFR mutaties heb. MTHFR is betrokken bij het methylatieproces in je lichaam. Methylatie is een proces dat triljoenen keren gebeurt in elke cel elke minuut en heeft tal van functies in je lichaam. Problemen met je methylatie zorgt er o.a. voor dat je lichaam niet goed in staat is om zich te ontdoen van afvalstoffen.
- Zware metalen: meerdere zware metalen, maar in mijn geval vooral gigantisch hoge koper waardes. Koper dat niet goed afgevoerd kan worden slaat zich op in je lichaam. Teveel koper is erg giftig voor je lichaam.
- Meerdere parasieten: jakkie! Ik zal hier later nog veel artikelen aan wijden.
- Meerdere ziekmakende bacteriën in m’n darmen en H. Pylori in m'n maag: H. Pylori heeft invloed op je maagzuur en zorgt ervoor dat andere organismes (zoals parasieten) je maag kunnen overleven. En deze bacteriën zorgden ook voor schade aan m'n maag- en darmwand.
- (Stille) ontstekingen in m’n kaken waar ooit mijn verstandskiezen hebben gezeten: na het laten trekken van m'n verstandskiezen (in 2013 en 2015) was er een stille infectie ontstaan. Dat is een infectie die nauwelijks op te merken is. Dit soort infecties zijn broeihaarden voor bacteriën en parasieten die zonder dat je het doorhebt hun afvalstoffen afgeven aan je lichaam. Deze ontstekingen heb ik in 2022 operatief laten schoonmaken. Hier besteed ik later nog een uitgebreid artikel aan.
- Ongezonde leefomgeving: het wonen in een stad deed mijn lichaam niet veels goeds. Daarnaast heb ik meerdere jaren in een huis met vocht- en schimmelproblemen gewoond. Schimmel scheidt mycotoxines uit en sommige van deze schimmels zijn erg toxisch voor je lichaam. Vooral diegene die je in woningen vaak tegenkomt. Daarnaast blijkt schimmelvergiftiging een van de grootste veroorzakers van MCAS te zijn.
Resultaat: een grote toxische ongezonde soep. Wat leidde tot een ongezond eco-systeem in m'n lichaam. Dit had ontzettend veel invloed op al mijn organen, waardoor deze dus minder goed functioneerden en ik me zo slecht voelde.
Sindsdien ben ik bezig geweest met het helen van mijn lichaam: door mijn lichaam de juiste voeding te geven, ontgiftingsprocedures (voor de schimmel, metalen, parasieten en bacteriën), het ondersteunen van mijn ontgiftingsorganen, het helen van m’n darmen, het creëren van een gezonde leefomgeving en door te leren ontspannen.
Dit was een proces van jaren maar m'n lichaam begon nu eindelijk echt aan te sterken en m'n overgevoeligheden verdweneen langzaamaan steeds meer. Ik voelde me alsmaar helderder en sterker worden. Ik raakte zoveel troep kwijt en deed me erg goed.
En naarmate m'n lichaam steeds meer rust vond kwam er ook ruimte voor wat er nog meer onder zat: m'n emoties.
Want uiteindelijk was de relatie met mijn lichaam en vooral met mijzelf er het slechtst aan toe. Ik mocht leren van mezelf te gaan houden, voor wie ik echt ben. Voor wie ik ben als persoon, zelfs met alle delen die ik liever niet aan de wereld liet zien. En dat ook uiteindelijk uit te gaan dragen naar de wereld. Ik mocht leren mezelf te laten zien aan de wereld zoals ik ben.
Daarnaast ontdekte ik zoveel opgekropte emoties in mijn lichaam, zoals verdriet dat ik jarenlang had weggestopt. Op een gegeven moment had ik al zo'n 7 à 8 jaar niet meer gehuild.
En boosheid waar ik eigenlijk nooit in m'n leven expressie aan heb kunnen geven. Ik kwam erachter dat ik dat nooit geleerd had. Al die jaren dat ik me stil heb gehouden en mezelf niet uitsprak zat vast in mijn lichaam. Mijn lichaam schreeuwde dat het los wilde laten, maar ik had dat zo lang genegeerd.
En kwaliteiten van mezelf zoals m'n fijngevoeligheid is iets dat ik ben gaan zien als een kracht in plaats van een zwakte. Al die jaren kon ik bijvoorbeeld ook al heel goed energieën aanvoelen; van andere mensen, in ruimtes en om me heen. Deze gevoeligheid zie ik nu als vaardigheid en gebruik ik in mijn dagelijkse leven en in mijn praktijk.
(Ik kan nog wel even doorpraten over alle processen die er sindsdien in gang zijn gezet. Maar dan wordt dit verhaal wel erg lang. Ik deel graag de rest met je op deze website).
M'n reis gaat nog steeds door... Elke keer ga ik een laagje dieper, leer ik meer over m'n lichaam en besef ik steeds beter wie ik echt ben en waarvoor ik hier op Aarde ben.
Maar wat een reis is het geweest inmiddels. Nu ik dit allemaal opschrijf en alles nog een keer doorlees voel ik verdriet in me opkomen, omdat ik nu pas echt besef hoe m'n leven is geweest tot nu toe.
Maar ik voel ook blijheid en trots. Ik ben in staat om 4 dagen in de week te werken en ook nog leuke dingen te doen in het weekend. Ik voel me helder, scherp, energiek en merk dat mijn lichaam alsmaar sterker en sterker aan het worden is. En ik voel steeds meer krachten in mezelf ontwaken die ik nooit eerder heb ervaren.
En het belangrijkste is dat ik nu blij ben met mezelf. Voor wie ik ben, als persoon.
Net zoals sommige mensen wel weten: dit proces gaat altijd door. Ik ben ook nog altijd bezig met leren en besef dan maar ook al te goed dat ECHTE heling altijd een langetermijnproces is. Iets dat je alleen kan volbrengen als je het verweeft met je leefstijl.
Omdat mijn gezondheidsverhaal ook mijn levensverhaal is heb ik afgelopen jaar besloten om hier wat mee te gaan doen. Ik heb verschillende opleidingen, studies en cursussen gevolgd in o.a. voeding, leefstijl, massage en helingswerk om zo anderen te helpen die hetzelfde doormaken. Alles op een natuurlijke manier, zonder medicijnen. Gewoon met de tools die moeder Aarde ons al decennialang biedt.
Ik hoop je met mijn verhalen te kunnen inspireren!
- Olaf
